Het woord 'sexting ' is een samentrekking van 'sex' en 'texting', Engels voor 'seks' en 'sms'en'. Dit betekent dat jongeren (of volwassenen) pikante of naaktfoto's van zichzelf doorsturen naar iemand anders, via sms, mail, sociale media, webcam of op een andere manier. Meestal worden deze beelden enkel naar een partner gestuurd, maar het kan ook gaan naar iemand waarmee ze geen relatie hebben, of zelfs volstrekte vreemden. Wanneer is het problematisch en hoe ga je hier binnen een school of jeugdorganisatie mee om?
Jongeren gebruiken sociale media en andere ICT om te experimenteren op seksueel vlak: ze versturen seksueel getinte berichten/foto’s naar elkaar, ze poseren en flirten voor de webcam. Deze seksualiteitsbeleving is op zich niet problematisch. Toch zijn er bepaalde risico’s aan verbonden.
Als leerkracht of jongerenwerker is het vaak moeilijk te begrijpen waarom adolescenten dit doen. Jongeren kunnen verschillende redenen hebben om pikante foto’s van zichzelf door te sturen. Meestal past sexting bij het normale seksuele experimenteergedrag van jongeren binnen een relatie. Een aantal jongeren doet dit ook met volstrekte vreemden, omdat ze dit veiliger vinden. Het verzenden van de foto’s heeft dan als doel om een vorm van seksuele aandacht naar zich toe te trekken. Soms zien we ook dat jongeren dit voor de grap of bij wijze van uitdaging onder vrienden doen.
Heel veel sexting-situaties zijn absoluut niet problematisch. De foto’s en beelden blijven immers binnen de vertrouwde omgeving waarin ze verstuurd werden en jongeren vertonen voldoende respect naar elkaar toe om deze niet verder te verspreiden.
Maar het kan ook gebeuren dat dit vertrouwen wel wordt geschonden en beelden doorgestuurd worden of zelfs online worden geplaatst.
De ernst van de situatie zal dan afhangen van:
De aard van de foto’s: gaat het om foto’s in ondergoed of om seksueel expliciete beelden? Is enkel het lichaam afgebeeld of staat ook het gezicht van de persoon in kwestie erop?
De intentie: waarom werden foto’s gemaakt? Staat het slachtoffer helemaal achter de initiële beelden of ging het om dwang/slechte inschatting
De schaal waarop de foto’s verspreid werden: een sms’je naar één persoon of publiek op Facebook?
Enkele belangrijke sleutels:
Informatieve rol: Het is belangrijk dat zowel de directie als de leerkrachten geïnformeerd worden over het bestaan en de inhoud van sexting. Op die manier kan men ook de leerlingen, maar ook de ouders van de leerlingen mediawijs maken rond dit thema
Integreer de media-opvoeding rond sexting binnen bestaande lessenpakketten: ICT, seksuele voorlichting, vrije projecten, enz.
Niet veroordelen: experimenteren hoort bij opgroeien, grenzen aftasten evenzeer
Sensibiliseer: leerlingen bewust maken van de mogelijke risico’s, namelijk dat seksueel expliciete beelden verder verspreid kunnen raken en het recupereren met het doel op het verwijderen van het beeldmateriaal dan geen sinecure meer is
Stilstaan bij de psychologische impact wanneer een sexting-bericht publiek wordt
Benadrukken van de verantwoordelijkheid die iedere leerling heeft. Is er een geval van sexting dat niet door de beugel kan? Zorg ervoor dat medeleerlingen dit melden aan een vertrouwenspersoon binnen de schoolgemeenschap
Child Focus ontwikkelde samen met Sensoa het Raamwerk Seksualiteit en Beleid, een werkdocument dat organisaties die met kinderen & jongeren werken kan helpen bij het uitwerken of aanvullen van een beleid rond lichamelijke en seksuele integriteit, inclusief alle thema’s die daaraan verbonden zijn. Naast een basisversie werden ook versies ontwikkeld op maat van specifieke sectoren: de integrale jeugdhulp, de jeugdsector, de kinderopvang, de sportsector en het onderwijs. De verschillende versies van het Raamwerk kunnen gratis gedownload worden op de website www.seksuelevorming.be
Infofiche sexting - ©Mediawijs
© 2019 Child Focus | Houba - de Strooperlaan 292 | B-1020 Brussel | BE19 3101 2229 9912
