Kinderen horen nieuwsberichten, lezen artikels in de krant of online, kijken naar TV … Vanaf een bepaalde leeftijd is hen weghouden van slecht nieuws niet mogelijk en ook niet wenselijk. We mogen kinderen niet laten opgroeien in een gouden kooi. Ze hebben recht op informatie. Maar hoe pak je dat nu concreet aan? Ontdek hieronder concrete tips om met je kind over moeilijke onderwerpen te praten zoals de verdwijning van kinderen.

Praat met je kind

• Ga altijd in op de vragen van je kind, maar wacht niet per se tot die zelf iets komt vragen. Sommige kinderen durven zulke vragen niet te stellen. Grijp daarom concrete nieuwsberichten aan om het gesprek te starten en maak genoeg tijd om hierover te praten. Bijvoorbeeld als jullie samen naar het (jeugd-)journaal kijken, als hun oog op de voorpagina van de krant valt of als ze online iets horen of zien. Je kan je kind ook proactief vragen of die erover gehoord heeft.
• Gebruik eenvoudige taal die je kind begrijpt. Hou daarbij rekening met de leeftijd van je kind. Jonge kinderen, peuters en kleuters scherm je in de mate van het mogelijke best af van informatie en beelden.
• Let niet enkel op de vragen van je kind, maar observeer ook het gedrag. Kinderen uiten zich soms anders: ze worden stiller of net opstandiger, worden angstiger of schichtiger, gaan opeens bedplassen …
• Wees eerlijk en open. Denk niet “daar is mijn kind te jong voor om dit te snappen”. Kinderen die een vraag stellen, zijn meestal wel klaar voor het antwoord. Ontwijk je vragen, dan zal je kind zich nog meer vragen stellen en vaak nog ongeruster worden. Durf ook te zeggen wanneer je zelf iets niet weet, bijvoorbeeld rond details over het onderzoek.
• Vraag heel concreet of je kind begrijpt wat er gebeurd is, of die er misschien vragen over heeft en hoe die zich voelt. Als je kind aangeeft dat die er niet veel mee bezig is, dan dring je best niet verder aan, maar geef eerder mee dat je er altijd bent als die erover wil praten of vragen heeft. Raad je kind daarbij aan om hierover te praten met een vertrouwenspersoon, een Max.

Laat je niet overheersen door ongerustheid

• Wees eerlijk, maar plaats de dingen ook in perspectief om je kind gerust te stellen. Er zijn inderdaad mensen met slechte bedoelingen, maar de meeste mensen zijn wel lief en staan altijd klaar om te helpen. Grijp terug naar een concrete situatie waarin je kind of jijzelf geholpen werd door iemand die je kind eigenlijk niet kende: je kind dat verloren liep op het strand, een bestuurder die jullie hielp toen jullie autopech hadden, iemand die je kind hielp toen die van de fiets gevallen was … Je kind moet geen schrik krijgen om hulp te vragen aan iemand.
• Verstop je eigen gevoelens niet. Je kind mag gerust weten dat je verdrietig of ongerust bent, maar overdrijf hier niet in en probeer je eigen emoties eerst onder controle te krijgen. Het is niet de bedoeling dat je kind je uiteindelijk troost of geruststelt of dat die schrik krijgt van onbekenden. Ga ook niet plotseling jullie normale routine en gewoontes veranderen uit ongerustheid.

Ga preventief te werk

Leer je kind om je altijd op de hoogte te houden als er een probleem is of als iemand vraagt om mee te komen. Leg uit dat het belangrijk is dat jij als ouder altijd goed weet waar je kind zich bevindt.

Praten over moeilijke onderwerpen met je kind is niet simpel, maar probeer het toch als je merkt dat die met vragen zit. Probeer een vertrouwensrelatie op te bouwen zodat je kind hierover durft te praten met jou of met een vertrouwenspersoon, een Max.